Hej,
dziś mam dla was wpis w którym znajdziecie coś czego możecie nie zobaczyć przy okazji zwiedzania Toronto… dlaczego? Ponieważ są to miejsca, które nie są ogólnie dostępne dla ludzi. Otóż w Toronto co roku, w miarę o tej samej porze (koniec maja/początek czerwca) odbywa się wydarzenie o nazwie Doors Open. Co to takiego? Jest to weekend kiedy możecie zobaczyć ponad 100 miejsc w Toronto od środka. Są to różnorakie wieżowce, biurowce, studia telewizyjne, remizy strażackie, posterunki policji, muzea, budynki miejskie, nasze małe lotnisko Billy Bishop, kościoły, katedry, świątynie, college, cukrownie, stary urząd miasta… praktycznie wszystko o czym możnaby pomyśleć. Całe wydarzenie jest darmowe, a co z tym idzie – spodziewajcie się kolejek do najbardziej popularnych miejsc. My w tym roku wpadliśmy raczej do miejsc, które są trochę mniej popularne (oprócz studia telewizyjnego, jedyne miejsce w którym staliśmy w kolejce). Powiecie – “no tak, ale do kościoła/świątyni to ja mogę wejść na co dzień i to za darmo” – oczywiście, że tak, ale ale… w wielu miejscach byli również przewodnicy czy odbywały wycieczki (nadal za darmo) gdzie mogliście dowiedzieć się masę rzeczy na temat miejsca w którym się obecnie znajdujecie. Interesujące? Zachęcające? Zapraszam do wpisu 🙂
Na sam początek zapraszam was do obejrzenia filmu, na którym zobaczycie ujęcia które niekonieczne znajdują się we wpisie poniżej.

TTC Leslie Barns

Podstacja zlokalizowana na Leslie Barns może zapewnić do 8 megawatów energii, a dodatkowo ma ekstra 3 megawaty rezerwy. Z taką siłą podstacja mogłaby dać prąd dla 12-15 przecznic w Toronto! Wysokość Leslie Barns to 20.68m, czyli prawie tyle samo co Wielki Sfinks w Gizie!

Zdjęcie powyżej przedstawia pomieszczenie w którym tramwaje są malowane. Całe Leslie Barns posiada na sufice przewody po to aby tramwaje mogły się poruszać. Jako iż w miejscu gdzie tramwaje są malowane nie ma zbyt dużo miejsca – dlatego kable nie mogły zostać zainstalowane na suficie – tramwaje są tam manualnie wpychane. Dodam, że jeden tramwaj waży aż 48,200kg!

Czy wiedzieliście, że tramwaje wożą w sobie piasek? Dokładniej mówiąc nie jest to piasek, tylko specjalna mieszanka przypominająca w konsystencji piasek. Po ci im coś takiego? Otóż czasami pada deszcz, czasami śnieg, czasami po prostu jest ślisko, a tory są metalowe, więc przyczepność jest mała a łatwość poślizgu jest duża. Wtedy ze spodu tramwaju wysypuje się ten “piasek” jednocześnie pomagając motorniczemu hamować.

Leslie Barns posiada dwupoziomowy system obsługi technicznej. Pod spodem tramwaju pracownicy sprawdzają hydrauliczny układ hamulcowy, elementy zawieszenia, łożyska kół czy zużycie kół. Z góry za to pracownicy mogą sprawdzić klimatyzację, przetwornice trakcyjne, rezystory hamowania, zasilanie pomocnicze, baterie lub pantograf.


Peter Witt Streetcar – kiedy w roku 1921 TTC rozpoczęło swoją działalność, firma spotkała się z potrzebą zaopatrzenia w dużą ilości tramwajów, aby utrzymać i rozszerzać swoje usługi, równocześnie przynosząc ludziom komfort, szybkość i częstotliwość. Piewsze tramwaje zostały dopuszczone do jazdy 2 października 1921 na trasie Broadview, a do roku 1923 tramwaje jeździły już po siedmiu różnych trasach. Kiedy w 1933 zostały wprowadzone nowe tramwaje “PCC” te z serii Peter Witt zostały powoli odchodzić na emeryturę z ostatim kończącym karierę w 1963 roku.

PCC (Presidents’ Conference Committee) Streetcar – Po I wojnie światowej przemysł komunikacji miejsckiej przechodził mały kryzys, jednym z powodów była konkurencja w postaci samochodów. W Kanadzie i USA zebrała się grupa przewodniczących komunikacją (Presidents’ Conference Committee) i podczas konferencji zaprojektowali nowe i lepsze elektryczne tramwaje aby odzyskać klientów. Projekt ten wyznaczył nowe standardy jakości i został entuzjastycznie przyjęty przez pasażerów. Pod koniec lat 50 TTC posiadało największą flotę PCC na świecie. Ostatni tramwaj OCC został wycofany ze służby w 1995 roku.

Billy Bishop Airport

Lotnisko Billy Bishop jest zlokalizowane w kompleksie Toronto Island i znajduje się na 9 miejscu najbardziej ruchliwych lotnisk w Kanadzie obsługując 2,5 miliona podróżujących rocznie. 30 lipca 2015 roku lotnisko Billy Bishop zrobiło wielki krok na przód otwierając podziemny (a raczej podwodny) tunel łączący Toronto z lotniskiem. Tunel pozwala pasażerom lotniska na szybszy dostęp do lotniska, taki spacerek to 6 minut – wcześniej trzeba było używać promu.

W 2016 roku lotnisko Billy Bishop zostało nazwane jednym z najlepszych lotnisk Ameryki Północnej. Z Billy Bishop możecie dostać się do ponad 20 miast w Kanadzie i USA, a przy okazji lotnisko oferuje przesiadki do ponad 80 międzynarodowych miejsc. Dzięki lotnisku ponad 6,500 ludzi ma pracę, z czego niecałe 2,000 pracuje bezpośrednio na lotnisku.

Ptaki które widzicie powyżej to pracownicy lotniska (było ich trzech: Wee-man, Bullet, oraz Juliet) – Billy Bishop zatrudnia prywatną firmę która zajmuje się pilnowaniem porządku w powietrzu – aby żadna mała jaskółeczka nie wplątała się w śmigło samolotu. Zapomniałam dodać, że lotnisko Billy Bishop zlokalizowane jest bardzo blisko miasta no i jest małe, z tego względu magą na nim lądować i startować tylko i wyłącznie śmigłowce. Wiem, że jakiś czas temu odbywała się debata aby przedłużyć lotnisko i pozwolić samolotom odrzutowym lądować, ale wolałabym, aby to nie doszło do skutku – odrzutowce są za głośne. Mamy nasze duże “Toronto Pearson International Airport” na granicy Toronto i Mississauga, więc chyba jedno wystarczy? 🙂




Z lotniska jak i ogólnie z Toronto Island jest niesamowity widok na panoramę miasta.

OCAD University

OCAD University to Torontoński College dla artystów. OCAD oznacza Ontario College of Art and Design. W OCAD możecie studiować wszystko co związane jest ze sztuką: rysunek, malowanie, rzeźbę, multimedia, grafikę komputerową, ilustrację, fotografię i wiele wiele innych. Pełną listę programów możecie znaleźć tutaj.

Thomas Fisher Rare Book Library

Po wejściu do tej biblioteki ogarnęło mnie wielkie “WOW”, spojrzałam się do góry mało nie skręcając szyi i nie mogłam wyjść z podziwu jak to miejsce wygląda i jaki ma klimat mimo tego, że było strasznie tłoczno. Większe WOW wywołało u mnie chyba tylko wejście do Sagrada Familia w Barcelonie. Delikatne żółte światło, półki przepełnione książkami, i ten zapach starych zżółkłych kartek papieru. W gablotkach były wystawione stare książki i rękopisy pisarzy z przeróżnych wieków.

Obecny budynek został otwarty w 1973 roku. W tym samym roku pra-wnukowie Thomasa Fishera – Sidney oraz Charles – przekazali bibliotece własne kolekcje dzieł Szekspira, różnych autorów z XX wieku, oraz XVII wieczne ryciny czeskiego artysty Wacława Hollara. Od tamtego czasu biblioteka bardzo się rozrosła i obecnie posiada około 700 tysięcy tomów księg oraz 3000 metrów bieżących rękopisu.

City Of Toronto Archives

Niesamowity widok, nieprwdaż? 🙂 W tych oto kartonach znajdują się wszystkie dokumentacje swtorzone przez urzędników Toronto, jak i również zapisy pozarządowe utworzone przez prywatne grupy i jednostki. W całej kolekcji znajduje się ponad milion archiwalnych fotografii Toronto, a także dziesiątki tysięcy map, planów i rysunków architektonicznych. Stare projekty które nigdy nie ujrzały światła dziennego – dziesiątki projektów tego jak miały wyglądać różne miejsca.
Pani która pracuje w tym miejscu od lat opowiadała nam o tym jak (chyba) brązowe kartony mają neutralne pH i tam trzymają dokumenty które są pisane na równie neutralnym papierze po to, aby te się nie zniszczyły. Z drugiej strony, (chyba) białe kartony mają już trochę kwaśny odczyn, a to dlatego, że po prostu papier dokumentów również nie jest neutralny, więc nie ma sensu dawać “kwaśnych” kartek do neutralnych pudełek, które i tak są droższe.

Queen Richmond Centre West

Budynek znajdujący się na 134 Peter Street oryginalnie był fabryka produkującą ciasteczka, później przekształcił się w galerię sztuki, później w klub nocny, a obecnie jest biurowcem*. Był to czteropiętrowy budynek wybudowany z cegły w 1910 roku. Firma Allied wykupiła budynek w 1998 (wtedy w budynku zagościł klub o nazwie Distrikt oraz Light Lounge). Pod koniec 2015 firma Allied ukończyła remont, dodając kilkadziesiąt pięter szklanego wieżowca nad oryginalnym budynkiem. Obecnie znajduje się tam ich siedziba jak i puste sale które są przeznaczone dla przyszłych najemców. Super widok z okna, co nie? 🙂
* Tak na marginesie dodam wam, że wiele ludzi obwinia Toronto, z tego powodu, że często niszczą kluby nocne i przekształcają je na wieżowce. Ludzie zarzucają miastu, że zabiera im cały “Fun” i że niedługo nie będzie gdzie wyjść i się pobawić. Chyba z półtora roku temu znajdujący się przy jeziorze ogromny klub The Guverment został zburzony, a obecnie na jego miejscu powstaje blok. Klub funkcjonował w mieście 19 lat i był swego rodzaju legendą. Był jednym z niewielu klubów gdzie imprezowało się do rana. Ale więcej o klubach napiszę wam może w oddzielnym wpisie? 🙂

High Level Pumping Station

High Level Pumping Station to nic innego jak pompownia wody, która jest równocześnie domem dla centralnego systemu dystrbucji wody pitnej w Toronto. Obecny budynek powstał w 1906 roku, a w 1910 został rozbudowany. Jest to jedna z 22 pompowni znajdujących się w Toronto, które głównie zaopatrzają północną, wyższą część miasta w wodę. W High Level Pumping Station znajduje się 10 pomp i jest to ostatnia stacja w Toronto którą obsługują ludzie. Praca w takim miejscu trwa 24 godziny na dobę.

City & OMNI Television – Rogers Studios

Rogers Studios jest domem dla City TV oraz OMNI, znajduje się zaraz przy Yonge-Dundas Square. Ten pięcio-piętrowy budynek znajdujący się w samym sercu Toronto został wybudowany w 2004 roku jako Olympic Spirit Torch Building. W roku 2007 został przejęty przez Rogers Broadcasting Limited, a dwa lata później wprowadziły się tam CityTV oraz OMNI. Dziś są tam kręcone takie programy jak City’s Breakfast Television, Cityline czy CityNews. OMNI Television z kolei to multikulturalna stacja na której znajdują się programy w różnych językach.


Na zdjęciu powyżej widzicie dziesiątki telewizorów – na każdym z nich lecą newsy z różnych stron świata i ludzie którzy tam pracują “po prostu” siedzą i wszystko śledzą.


No, to by było na tyle. Które miejsce przypadło wam najbardziej do gustu? 🙂